blog

Na een maandenlang verblijf in ziekenhuis en revalidatiehuis werd het onverbiddelijk duidelijk: mijn vader kon niet meer terug naar huis. Zelfs met een maximum aan thuiszorg was zelfstandig wonen niet meer haalbaar voor hem. Dat was hard. Voor hem. Voor ons als kinderen. Opeens waren…

Dit plaatje is een jaar oud. Je ziet mij zitten in het donker op een bankje.  Het is eigenlijk helemaal geen goede foto, dat weet ik als vrouw van een fotograaf heus wel. Waarom ik hem dan toch laat zien? Omdat hij dat éne moment…

Al jaren draag ik bij in de zorg voor mijn moeder die door de ziekte van Alzheimer in  een verpleeghuis woont. Ik ben daar intussen aan gewend geraakt, heb daar mijn weg in gevonden. Berusting en balans in het verdriet en al het gedoe dat…

Het begon heel klein. Een gedachte in mijn hoofd. Naar aanleiding van de bijzondere reacties die ik regelmatig kreeg als ik op social media iets deelde over mijn moeder die de ziekte van Alzheimer heeft. De vraag of het zo zou kunnen zijn dat iemand…

Vroeger als klein meisje volgde ik graag mijn moeder. Hoe ze zich mooi maakte voor de spiegel als ze uitging. Haar haren kamde, haar lippen stiftte, geurende crème op haar wangen deed en een bloemensjaaltje om haar hals. Zo prachtig wilde ik later ook zijn! …

Mensen moeten worden aangeraakt. Dat staat voor mij buiten kijf. In mijn ogen is het zelfs noodzakelijk voor een gelukkig leven. Knuffelen, kussen, strelen, troosten, omhelzen, liefhebben! Als kind gaat het eigenlijk haast vanzelf. Je geeft en krijgt gemakkelijk lichamelijk contact. Als verliefde puber ook.…

Regelmatig word ik wakker met woorden in mijn hoofd. Nu waren het deze: “Blijf maar zitten hoor!”. Gesproken op vriendelijke, maar besliste toon. Onmiddellijk buitelen de beelden en associaties in mijn brein over elkaar heen: Mijn moeder die deze woorden bezigde als ze druk redderend in…