Over het belang van foto’s en welke futiliteiten er wel en niet toe doen
Veel mantelzorgers kampen met een gebrek aan tijd. Het verlenen van liefdevolle zorg aan hun dierbare, het kost eenvoudigweg veel tijd en energie. Die meestal afgaat van het eigen leven met werk, gezin, vrienden en hobby’s. Omdat er aan veel niet te tornen valt (er moet nu eenmaal ook brood op de plank komen) sneuvelen de laatsten vaak als eerste. Beknibbel jij ook op afspraken met dingen die alleen voor jezelf zijn? Die dag sauna waar je zo van op zou knappen, een middagje lummelen in de tuin of op een terrasje? Voor je het weet, raakt de fut eruit. En van ‘uit de fut’ naar ‘in de put’ is niet zo’n grote stap…
Daarom ben ik voor het inplannen van een ‘egoïstisch blok’ in je agenda. Bij mij werkt het, het stelselmatig inroosteren van tijd voor jezelf, waarin je dus juist níets hoeft. Dus ook niet verplicht naar die sauna, maar het zou een mogelijkheid zijn, zie maar. Probeer het eens gewoon maar eens en vertel me of het bij jou werkt.
Al mijmerend kwam ik van ‘fut’ op ‘futiliteiten’: iets dat geen wezenlijke bijdrage levert aan een groter geheel, kleine onbeduidende zaken. Als mantelzorger kom je die op verschillende manieren tegen. Enerzijds als de kleine dingen die misgaan in de zorg om jouw dierbare. Dingetjes waar ik in de loop der jaren van geleerd heb me er niet meer druk om te maken, bv. als mijn moeder niet de afgesproken kleren aan heeft gekregen voor dat familiefeest. Het is het me dan niet meer waard om haar extra te ‘plagen’ door haar er weer uit te laten hijsen om weer andere kleren aan te krijgen. Dat kost haar veel energie en mij stress en zo belangrijk vind ik dat allemaal niet meer.
Anderzijds zijn kleine dingen juist heel belangrijk. Mijn moeder schreef vroeger al in mijn poesiealbum: ‘het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen’ en daar ben ik het volmondig mee eens. Ogenschijnlijke kleine dingen als goede kledingcombinaties maken, een leuke sjaal of ketting omdoen, schone en/of gelakte nagels geven haar juist de waardigheid van de persoon die ze altijd was!
Het gaat toch niet alleen om het uiterlijk? Nee natuurlijk niet, maar omdat er innerlijk al zoveel veranderde doordat mijn moeders geheugen verdween, vind ik het troostrijk om haar nog wel te zien, te kunnen herkennen als de vrouw die ze haar hele leven was. En dat uit zich dan ook in kleur- en materiaalkeuze van haar kleding en accessoires.
Een goed beeld ondersteunt wat je met taal wilt zeggen. Sommige beelden raken je rechtstreeks in je hart. Foto’s zijn belangrijk in mijn leven. Al 22 jaar getrouwd met een fotograaf is dat ook niet zo verwonderlijk misschien 🙂 (De mooie foto’s die dit Mantelzorger-Alfabet steeds completeren zijn dan ook door Ruben gemaakt en ik ben hem dankbaar voor zijn niet-aflatende steun!). Er is zodoende altijd veel vastgelegd van ons gezin en onze familie en ik ben daar nu heel blij mee.
Samen oude fotoboeken doorbladeren kan dan ook heel gezellig zijn en herinneringen en verhalen oproepen. In elk geval niet gaan vragen: ‘weet jij nog wie dit is?’, want dan wordt het weer zo’n examen, met kans op falen en stress. Als er niets uitkomt, kun je ook gewoon praten over wat er op de kiekjes staat. Benoem dingen en gebruik wat je ziet als startpunt van jullie gesprek.
Mijn tip aan iedere mantelzorger die voor iemand zorgt: hou je ogen open voor de kleine dingen die iedere dag gebeuren. Onthou ze, leg ze vast. Zorg dat je een camera bij de hand hebt, of gebruik gewoon je telefoon. Klik er op het moment zelf gewoon lustig op los en kies later de beste opnames uit. Bewaar alleen die en gooi de rest weg. Leg bijvoorbeeld een speciaal album aan voor deze fijne of gedenkwaardige momenten. Gewoon voor jezelf, of deel ze met anderen. Lieve foto’s kunnen je echt troost brengen op moeilijke momenten!
Mantelzorger der liefde-groet,
Ingrid Keestra
Leave a Reply