Het begon heel klein. Een gedachte in mijn hoofd. Naar aanleiding van de bijzondere reacties die ik regelmatig kreeg als ik op social media iets deelde over mijn moeder die de ziekte van Alzheimer heeft. De vraag of het zo zou kunnen zijn dat iemand wat zou hebben aan mijn ervaringen? Daar eventueel hoop of kracht uit zou putten?
Op een grauwe dag in februari besprak ik het met man en zoon. Zij dachten ook dat het zinvol zou zijn. Langzamerhand ontstond er een wens. Ik droomde van spreken en schrijven over dit onderwerp, een eigen website misschien? En toen werd ik op een ochtend wakker met een naam in mijn hoofd: ‘Mantelzorger der liefde’! Want daar draait het toch uiteindelijk allemaal om. De liefde die je geeft en krijgt. Manlief vond het meteen een goede naam. Zoonlief zei: “Mam, zoals je erover vertelt, je straalt er helemaal van… Ik denk dat je het gewoon moet doen!”.
En zo trok ik de stoute schoenen aan en begon ik gewoon. Ik schreef eerst maar eens op wat ik er nou eigenlijk mee wilde bereiken:
- Een hart onder de riem steken bij mantelzorgers voor mensen met dementie
- Meer openheid en begrip over alzheimer en dementie in het algemeen (en vooral geen schaamte meer! Zonder is het al moeilijk genoeg).
Vervolgens bedacht ik welke middelen ik hiervoor wilde inzetten: een boek, workshops, een website. Ik zocht van alles op, las er veel over en begon er met allerlei mensen over te praten. Deze gesprekken gaven me soms nieuwe gezichtspunten en vaak positieve energie.
Zo kreeg het langzaam vorm en ontstond er een opzet voor het boek. Ik wilde dat het lichtvoetig en laagdrempelig zou zijn. Een beetje in de sfeer van het omdenken van Berthold Gunster. Tips en voorbeelden om mantelzorgers hoop te geven in donkere tijden. Mensen laten zien dat het niet alleen maar kommer en kwel is, maar dat er ook nog mooie, grappige of ontroerende momenten kunnen zijn in het contact met iemand met de ziekte van Alzheimer! Dat er nieuwe mogelijkheden tot contact zijn, als je kunt accepteren dat jouw dierbare deze ziekte heeft. Over mantelzorg en dementie interviewde ik vijf mensen die werken in dit vakgebied:
- Kaderarts oudergeneeskunde Herman Wisselink
- Dementiecoach Eefje Stokvis en praktijkverpleegkundige Natasia ten Kattelaar van De Drie Zusters
- Dementieclown Myra Steens
- Zangeres Kim Erkens (Vergeetmijliedje.nl)
Natuurlijk wilde ik het dan wel echt goed doen! Dus schakelde ik vrijmoedig mijn hele netwerk in. Was constant op zoek naar kennis (Hoe schrijf ik een boek? Hoe geef ik dat uit?), vroeg onbeschaamd om hulp bij vormgeving (van logo en website), tekstredactie, professionele foto’s en video (voor de website). En zo groeide het. Het kiempje werd een klein groen puntje , het kreeg een blaadje, en nog een, en nog een, het groeide voorzichtig uit tot een plantje, om uiteindelijk te bloeien tot een heus boek!
Het mooie neveneffect van dit proces is dat ik merkte dat er zoveel mogelijk is als je maar begint! Je kunt echt meer dan je denkt en heel veel mensen willen je helpen, dingen voor je doen. Zo kwam ik o.a. in contact met Alzheimer Nederland. Na gesprekken daar ben ik goedgekeurd als spreker voor Alzheimer Cafés en sta ik nu op hun Inspiratielijst! Mijn netwerk, opgebouwd in al die jaren, bleek een warm bad te zijn.
Het resultaat van dit alles ga ik binnenkort met je delen. Via social media, via een website, een zelfgeschreven lied, een boekpresentatie, workshops. Dit alles in de hoop dat er iemand wat aan heeft. Er net wat gemakkelijk over kan praten. Zijn of haar situatie wat optimistischer tegemoet kan treden. Meer positiviteit en liefde. Daar doe ik het voor.
Leave a Reply