Wellicht denken jullie dat de allitererende titel dit keer op mezelf slaat? Dat ik de hele Mantelzorg-wereld even moe was, dat jullie daardoor een tijdje niks van me hoorden? Nou, dat was niet het geval hoor! Maar er waren grote veranderingen in mijn persoonlijke leven, die even alle tijd en aandacht opeisten: zo heb ik de beslissing genomen om te stoppen met mijn marketingwerk en ben ik, samen met mijn man, naar een klein dorp op het platteland van zuid-Hongarije geëmigreerd!
Dat vergde nogal wat geregel en gedoe. Je moet van alles bedenken, beslissen en organiseren. En er spelen een hoop emoties bij mee. Er is sprake van verwachtingen en afscheid nemen. Nu ik het zo opsom, eigenlijk allemaal dingen waar je als mantelzorger ook vaak tegenaan loopt… Maar nu ik al enige tijd hier woon en het huis en de boomgaard steeds meer ‘eigen’ voelen, pak ik het schrijven voor ‘Mantelzorger der liefde’ en voor de stichting Mantelzorgelijk graag weer op!
Het is overigens heel goed te begrijpen dat mantelzorgers soms Mantelzorg-Moe zijn. Dat er zelfs sprake kan zijn van een soort Mantelzorg-Metaal-Moeheid! Ze komen immers vaak niet meer aan zichzelf toe, houden hun dierbare vaak beter in de gaten dan zichzelf. Hebben gebroken nachten en/of zware taakschema’s. Of zijn afgemat of voelen zich steeds gejaagd door het zich constant zorgen maken om hun geliefde persoon. Niet zo gek toch dat je het dan soms even niet meer op kan brengen?
Soms ontaardt dit helaas in zich afreageren op de persoon waarvoor gezorgd wordt. In taken overslaan of afraffelen, of bijvoorbeeld mensen klem zetten met hun rolstoel onder de tafel, zodat ze geen kant op kunnen. Alles om maar even rust te hebben. Of, erger nog, het kan zelfs resulteren in mishandeling, bijvoorbeeld slaan of stiekem knijpen. Of iemand geen eten geven of niet tijdig verschonen. Vreselijk natuurlijk dat dit allemaal uit onmacht en frustratie gebeurt. Herken je hier iets van, of heb je een vermoeden van mishandeling? Voor advies, het melden of doorverwijzen naar opvang of andere hulp, neem contact op met: Veilig Thuis, telefoon 0800 20 00.
Ik hoor trouwens ook wel eens van zorgvrágers, dus de mensen die de mantelzorg ontvangen, dat zij heel goed zien hoe vermoeid hun mantelzorgers zijn. En dat zij zich daar op hun beurt dan ook weer zorgen om maken en daarom dan zelfs bepaalde dingen niet meer vragen, om de mantelzorger niet nog meer te belasten. Dit is volgens mij een aspect waar vaak aan voorbij gegaan wordt in de discussies over de zwaarte van mantelzorg.
Wat kunnen we nu doen om te voorkomen dat mensen Mantelzorg-Moe worden?
In mijn optiek zijn er 4 dingen te noemen:
1. Zorg goed voor jezelf
(ik weet, het is een van mijn stokpaardjes, maar blijf het zeggen!): eet gezond, ga op tijd naar bed, doe ook leuke dingen om te ontspannen.
2. Wees open
Praten over wat je moeilijk vindt. Als jij het niet vertelt, kan een ander geen begrip hebben of je helpen! Ook bij de Community van Mantelzorgelijk kun je bijvoorbeeld je verhaal kwijt en om advies vragen (voor meer info zie: https://mantelzorgelijk.nl/doe-mee/word-vriend/).
3. Vraag gewoon om hulp!
Bij je familie of vrienden of professionele hulp, zoals de huisarts, casemanager of thuiszorg. En doe dat tijdig, wacht niet te lang. Je bent geen zeur, sterker nog: je bent juist verstandig, want zo voorkom je dat je zelf instort.
4. Draag zorg tijdelijk over
Wanneer het allemaal echt te veel wordt, kun je ook een beroep doen op Respijtzorg: vervangende zorg voor mantelzorgers. Hiernaar kun je informeren bij de gemeente of bij een mantelzorgorganisatie bij jou in de buurt. Op de website Mantelzorg.nl staat een overzicht met organisaties voor mantelzorgondersteuning.
Misschien niet zo’n leuke aflevering van mijn Mantelzorg-Memo’s, maar het leven van een mantelzorger gaat nu eenmaal niet altijd over rozen… Wil jij wat aan me kwijt over jouw situatie of heb je tips? Mail me!
Met Mantelzorger der liefde-groet,
Ingrid Keestra
Leave a Reply