Dit wordt denk ik de kortste blog in mijn Mantelzorger-Alfabet. Want de letter Q… tja, wat móet je ermee hè? Je gebruikt hem weinig, je hebt er weinig associaties bij, je weet eigenlijk niet goed wat ermee te doen. Hé, dat klinkt eigenlijk wel naar een bekende situatie hè? De situatie dat je opeens met ziekte wordt geconfronteerd van iemand die jou dierbaar is. En dat je zo eigenlijk ongemerkt in die mantelzorg-rol glijdt. Herkenbaar voor velen van ons denk ik.
Qua vadis?
Woorden met een Q komen in het Latijn veel meer voor dan in het Nederlands. Bijvoorbeeld in de bekende vraag: “Quo Vadis?”. Dit betekent “Waarheen gaat gij?”. Volgens de bijbel sprak Petrus deze woorden toen hij uit Rome moest vluchten voor vervolging door keizer Nero en onderweg Jezus ontmoette. Het is ook de titel van een epische film uit 1951; een zogenaamde ‘sandalen-film’ over een Romeinse generaal die verliefd wordt op een christelijke vrouw, gespeeld door de toen bekende acteurs Robert Taylor & Deborah Kerr.
Maar ik zie het nu veel meer als een retorische vraag: ‘Waar gaan we heen met zijn allen?’. Met deze wereld, met deze maatschappij, met zoveel mensen met dementie? En een interpretatie wat dichterbij huis: “Hoe gaan we het doen?” Ik met mijn moeder, jij met jouw dierbare met dementie. Daar is geen pasklaar antwoord op. Het enige logische wat je erop kan zeggen is ‘samen’. Samen met diegene, met het gezin, met de familie, met vrienden, met de verzorgenden.
Quality time
En dan kom ik ook als vanzelf op het volgende begrip met een Q uit de titel: Quality time. Volgens het woordenboek is het ‘goed bestede doorgebrachte tijd, vooral in gezinsverband’. Je hoort het te pas en te onpas, het is een bijna een inhoudsloos containerbegrip geworden. Maar als je echt luistert naar wat ermee bedoeld wordt, zit er heel veel in: exclusief tijd voor de ander maken, er even alleen maar voor hem of haar zijn.
Door drukte, werk, teveel aan ons hoofd hebben en niet te vergeten onze telefoon die met piepjes constant om onze aandacht vraagt, lukt dat vaak niet. Ik trap ook vaak in deze valkuil hoor, maar toch werkt het het beste als ik écht aandacht heb voor mijn moeder. Als ik al in de auto naar haar toe teruggeschakeld ben naar een rustiger niveau. Soms doe ik het heel bewust, kalmer rijden, dieper ademen. Me niet haasten door de gang naar haar toe, maar gewoon even rustig lopen, de tijd nemen. Me aanpassen aan de meer bedaarde microkosmos van het verpleeghuis. En me met een kopje thee echt afstemmen op mijn moeder, volgen in haar tempo, in wat daar gebeurt, in wat zij doet of niet doet.
Maar bij Quality time denk ik natuurlijk ook aan samen fijne dingen beleven: lachen, zingen, knuffelen, muziek! En het hoeft ook niet altijd uitbundig te zijn: juist verstilde momenten, gewoon genieten van samen-zijn, even een hand op een arm, ontroering voelen. Ik wens jou als mantelzorger nog veel van dit soort momenten toe.
Met Mantelzorger der liefde-groet,
Ingrid Keestra
P.S. Klik op deze regel om de video te bekijken waarin ik deze blog voorlees.
Leave a Reply