Wat goed van jou dat je dit allemaal uit liefde doet!
Je verdient mijn compliment voor het liefdevol verzorgen van jouw dierbare en het oplossen van de vele problemen die je dan onderweg tegenkomt. Zo, die heb je vast binnen vandaag. En ik meen het ook nog. Het is niet niks wat wij als mantelzorgers samen allemaal voor elkaar boksen.
Toch vinden we het moeilijk om een compliment daarover aan te nemen, echt te horen. Terwijl het zo fijn kan zijn. Even een pluimpje. Daarom mijn oproep: luister naar complimenten! Geloof mensen die je een compliment maken over wat je doet als mantelzorger. Zij zeggen dat niet zo maar, ze menen het. Onthou ze. Het is waar. En het helpt je. Net als oprecht contact kan helpen. Met degene waar je voor zorgt, met de verzorgenden daaromheen, met de mede-mantelzorgers, familie etc.
Echt contact maken
Van een lezing van Jos Cuijten leerde ik dat ‘volgen’ het beste uitgangspunt is in contact met iemand met dementie. Vaak lukt het diegene niet meer om duidelijk te maken wat hij/zij wil zeggen, maar is er vooral behoefte aan contact. Als je dat afkapt door het gesprek over te nemen, oplossingen aan te dragen etc. voelt de ander zich niet serieus genomen of zelfs gefrustreerd.
De volgende tips hielpen mij goed hierin:
• Kijk goed naar de ander, luister, ga uit van wat er gebeurt.
• Neem het niet over, ga niet leiden (al is dat de natuurlijke neiging van onze gezonde hersenen)
• Maak steeds oogcontact en bevestig wat er gezegd wordt
• Herhaal, benoem wat je ziet, wat er gebeurt
• Toon interesse, stel vragen
Een goed voorbeeld van dit meegaan hoorde ik van Natasia ten Kattelaar (verpleegkundige bij ZorgAccent) toen ik haar interviewde voor mijn boek ‘Mantelzorger der liefde’. Ze vertelde me over de man die heel boos tegen haar deed. Waarop zij ook met stemverheffing naar hem reageerde met “Zó, die is boos! Ja, het is toch ook wat! Echt een pokkenbende hier, we gaan ergens anders naartoe”. Hij voelde zich gehoord door deze bevestiging van zijn emotie en kon daardoor openstaan voor het vervolg van het gesprek.
Verder bestaat er natuurlijk ook contact zonder woorden. Oogcontact, elkaar aanraken, samen zwijgen, luisteren naar muziek. Allemaal prachtige mogelijkheden om te genieten van elkaars aanwezigheid. Experimenteer ermee! Probeer eens wat anders dan je gewend was. Het kan je zoveel opleveren. Daarover schreef ik de volgende tekst, op de melodie van ‘La vie en rose’ van Edith Piaf. (Je kunt prachtige muzikale uitvoering door Willem te Voortwis en Yolanda Tangelder beluisteren in de video op www.mantelzorgerderliefde.nl.)
OMARMEN
Die ogen even in de mijne
Een lach die langzaamaan verdween
Ik zie je er toch nog wel doorheen
Mens die ik zo goed ken
Als je even naar me kijkt
Iets van herkenning blijkt
Dan wil ik je omarmen
Woorden gaan niet meer vanzelf
Maar wees nu toch jezelf
En laat me je verwarmen
Jij zit heel diep in mijn hart
Ook als alles verward is
Kom maar in mijn armen
Jij blijft voor mij, ik voor jou zo dichtbij
’t Is voor altijd, ’t is beloofd, altijd wij
En als je dan weer eens zingt
De Alzheimer ontspringt
Dan lacht mijn hart
We raken elkaar veel meer aan
Contact kan ook wel zonder woorden
De liedjes die ons ooit bekoorden
Liefde, de liefde…. blijft bestaan
Mantelzorger der liefde-groet,
Ingrid Keestra
Leave a Reply