Waarom ik ‘Niemand is een binnenmens’ zo’n goede kreet vind!
Eigenlijk zou je dit verhaal lopend en liefst dan ook nog fluitend moeten lezen. Omdat je dan in beweging bent en allerlei spieren in je lijf en gezicht tegelijk aanspant. Dit is namelijk allemaal heel goed voor je brein. Dat is een razend-gecompliceerd orgaan, waar we dus heel goed voor moeten zorgen! Alles wat we doen, denken, voelen en beleven ligt daar immers opgeslagen. En onze hersenen blijven nou eenmaal beter in conditie als je beweegt.
Uit onderzoek blijkt dat mensen die veel bewegen minder snel de ziekte van Alzheimer krijgen (ook is het goed voor je hart en bloedvaten etc., maar als mantelzorger voor mijn moeder met dementie zoom ik nu even in op het brein). Het mooie is dat je er echt geen topsport voor hoeft te bedrijven. Je hoeft er zelfs niet voor naar de sportschool te gaan. Gewoon dagelijks een blokje om volstaat al voor verbetering!
Een van de beste commercials vind ik daarom dan ook die van Bever, met de kreet: “Niemand is een binnenmens’. Werkelijk, ik wou dat ik hem bedacht had! Het is namelijk zo waar: buiten is zo dichtbij, je hoeft alleen maar de deur uit te stappen en dan ben je er al!
In de periodes dat ik erg bedroefd was om mijn moeder, die ik door haar ziekte steeds meer kwijtraakte, hielp het mij om naar buiten te gaan. Even in het bos of tussen de weilanden te wandelen. Snel een half uurtje of echt een lange ronde. Niet ondertussen met je telefoon in de weer, maar gewoon lopen en naar de vogeltjes luisteren. De wind om je hoofd, een frisse neus. Alle clichés blijken waar te zijn. Het bracht mijn hoofd tot rust. En ik sliep er ook beter door. Om mezelf te stimuleren dit regelmatig te doen heb ik een stappenteller aangeschaft. Die houdt bij hoeveel stappen je zet en je kunt je eigen doel daarin instellen. Ik merk dat het voor mij werkt, als ik ‘te weinig’ heb gelopen bedenk ik eerder dat ik het gewoon moet inplannen in mijn dag.
En als je dan weer thuiskomt lekker een bakkie thee of koffie drinken. Bij het woord ‘bakkie’ springt mijn brein trouwens tegenwoordig ook onmiddellijk naar een miMakker met die naam. Ik hoor je hersenen nu kraken, door het woord ‘miMakker’… Wat is dat nu weer? Dit mooie, allitererende woord staat voor professionals, speciaal opgeleide clowns, die heel mooi contact kunnen maken met mensen met dementie (of mensen met een beperking). Ze doen dit door mee te gaan in de beleving van diegene, helemaal af te stemmen op de stemming, woorden, klanken van die persoon.
De stichting miMakkus leidt ze op en daarom heten ze miMakkers. Ik had er nog nooit van gehoord tot ik bij mijn moeder in het tehuis Myra Steens tegenkwam, als haar alter-ego ‘Bakkie’. Ik ben heel blij dat zij mét en zónder neus in mijn leven is gekomen, omdat ik het geweldig vind wat zij en haar collega’s in hun werk doen. En ook omdat ik er zelf veel van opgestoken heb in het contact met mijn moeder. Echt een verrijking!
Soms spreek ik af met Bakkie, dan lopen we lekker naar buiten, even in beweging voor we ergens gaan lunchen en weer uitwisselen wat onze breinen allemaal bezighoudt. Zo combineer ik dan een paar van mijn hobby’s! 🙂
Heb jij ook baat bij de B’s die ik noemde? Ik ben benieuwd.
Mantelzorger der liefde-groet,
Ingrid Keestra
Leave a Reply